Κοινώς γνωστός και ως κότσι, είναι από τις πιό συχνές ανατομικές παραμορφώσεις του ποδιού, εντοπίζεται κυρίως στις γυναίκες και είναι η προς τα έξω παρεκτόπιση του μεγάλου δακτύλου, δηλ. προς τα άλλα δάκτυλα. Παράλληλα αυτό συνοδεύεται και απο μία αύξηση της γωνίας που σχηματιζεται ανάμεσα απο το 1ο και 2ο μετατάρσιο και την δημιουργία «εξόστωσης» στην έσω πλευρά του ποδιού στο ύψος της 1ης μεταταρσοφαλαγγικής άρθρωσης (πριν απο τον μέγα δάκτυλο). Με το πέρασμα του χρόνου εκεί δημιουργείται κάλος, που με την σειρά του έρχεται σε επαφή με το παπούτσι και αρχίζει ερυθρότητα ή και φλεγμονή και κατά συνέπεια πόνος.
Δεν είναι ακριβώς γνωστή η αιτία της δημιουργίας αυτής της πάθησης, φαίνεται όμως ότι κυρίως οφείλεται στην κληρονομικότητα και επιδεινώνεται απο την χρήση μη κατάλληλων παπουτσιών (Στενά παπούτσια στα δάκτυλα, σκληρά δέρματα και ψηλά τακούνια). Πολλοί πιστεύουν οτι η αιτία είναι κυρίως το κακο παπούτσι, όμως αυτό είναι σε πλήρη αντίθεση με το γεγονός οτι η πάθηση αυτή παρατηρείται συχνά και σε Αφρικανικές χώρες εκεί πού οι άνθρωποι περπατούν χωρίς υπόδημα ή εν πάσει περιπτώση δεν κάνουν χρήση τακουνιών κ.λ.π.
Αλλες αιτίες είναι και οι δευτεροπαθείς, όπως το βλαισό πόδι στην πτέρνα, ο ραιβός αστράγαλος, ή αυτοάνοσες και εκφυλιστικές παθήσεις που προκαλούν αλλοιώσεις στην κατασκευή του ποδιού.
Η παθολογική αυτή κατάσταση του μεγάλου δακτύλου, επηρεάζει στην συνέχεια και άλλες μελλοντικές παραμορφώσεις και εξαρθρήμτα στα δάκτυλα μέχρι και στην εμφάνιση σφυροδακτυλίας.
Επίσης ο βλαισός μέγας δάκτυλος λόγω της προς τα έξω παρεκτόπισής του και βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα, επηρεάζει την όλη συμπεριφορά του μυοσκελετικού συστήματος λόγω και του πρηνισμού που επακολουθεί, επηρεάζοντας έτσι αλλαγή στον άξονα της βαρύτητας με αποτέλεσμα ακόμη και την “υπερλόρδωση” της οσφυικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.