PBS

Κοινώς γνωστός και ως κότσι, είναι από τις πιό συχνές ανατομικές παραμορφώσεις του ποδιού, εντοπίζεται κυρίως στις γυναίκες και είναι η προς τα έξω παρεκτόπιση του μεγάλου δακτύλου, δηλ. προς τα άλλα δάκτυλα. Παράλληλα αυτό συνοδεύεται και απο μία αύξηση της γωνίας που σχηματιζεται ανάμεσα απο το 1ο και 2ο μετατάρσιο και την δημιουργία «εξόστωσης» στην έσω πλευρά του ποδιού στο ύψος της 1ης μεταταρσοφαλαγγικής άρθρωσης (πριν απο τον μέγα δάκτυλο). Με το πέρασμα του χρόνου εκεί δημιουργείται κάλος, που με την σειρά του έρχεται σε επαφή με το παπούτσι και αρχίζει ερυθρότητα ή και φλεγμονή και κατά συνέπεια πόνος.
Δεν είναι ακριβώς γνωστή η αιτία της δημιουργίας αυτής της πάθησης, φαίνεται όμως ότι κυρίως οφείλεται στην κληρονομικότητα και επιδεινώνεται απο την χρήση μη κατάλληλων παπουτσιών (Στενά παπούτσια στα δάκτυλα, σκληρά δέρματα και ψηλά τακούνια). Πολλοί πιστεύουν οτι η αιτία είναι κυρίως το κακο παπούτσι, όμως αυτό είναι σε πλήρη αντίθεση με το γεγονός οτι η πάθηση αυτή παρατηρείται συχνά και σε Αφρικανικές χώρες εκεί πού οι άνθρωποι περπατούν χωρίς υπόδημα ή εν πάσει περιπτώση δεν κάνουν χρήση τακουνιών κ.λ.π.
Αλλες αιτίες είναι και οι δευτεροπαθείς, όπως το βλαισό πόδι στην πτέρνα, ο ραιβός αστράγαλος, ή αυτοάνοσες και εκφυλιστικές παθήσεις που προκαλούν αλλοιώσεις στην κατασκευή του ποδιού.
Η παθολογική αυτή κατάσταση του μεγάλου δακτύλου, επηρεάζει στην συνέχεια και άλλες μελλοντικές παραμορφώσεις και εξαρθρήμτα στα δάκτυλα μέχρι και στην εμφάνιση σφυροδακτυλίας.
Επίσης ο βλαισός μέγας δάκτυλος λόγω της προς τα έξω παρεκτόπισής του και βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα, επηρεάζει την όλη συμπεριφορά του μυοσκελετικού συστήματος λόγω και του πρηνισμού που επακολουθεί, επηρεάζοντας έτσι αλλαγή στον άξονα της βαρύτητας με αποτέλεσμα ακόμη και την “υπερλόρδωση” της οσφυικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Γνωστή και ως πτώση μεταταρσίων, χαρακτηρίζεται από πόνο στο πρόσθιο μέρος τού πέλματος (κάτω επιφάνεια του ποδιού) ακριβώς λίγο πίσω από τα δάκτυλα, και μπορεί να αφορά ή το κεντρικό μέρος ή την 1η «ακτίνα» (έσω) ή την 5η ακτίνα (έξω).
Συνήθως η αιτία είναι ενβιομηχανικής προέλευσης (κακή φόρτιση του ποδιού λόγω κακών παπουτσιών) που αλλάζει η φυσιολογική φόρτιση του ποδιού, ή να οφείλεται σε ανατομική ανωμαλία όπως μακρύτερα μετατάρσια, ή σε τοπικές φλεγμονώδης παθήσεις, ή τέλος σε παθήσεις των νεύρων (όπως το νευρίνωμα του Morton).
Λόγω της έντονης πίεσης με την βάδιση, στην περιοχή των κεφαλών των μεταταρσίων εμφανίζεται με την πάροδο του χρόνου και κεράτωση (κάλος) σε όσες κεφαλές πάσχουν από «πτώση». Προσβάλλει πιό πολύ τις γυναίκες λόγω και της χρήσης παπουτσιών με τακούνι που έτσι επιδεινώνουν την πιό κάθετη φόρτιση των κεφαλών των μετατασίων. Στους άντρες εμφανίζεται πιό σπάνια αλλά αυτό ειναι πιό σοβαρό γιατί υποκρύπτουν πιό σοβαρούς προδιαθεσικούς παράγοντες, όπως η βλαισσοπλατυποδία κ.α.
Όσον αφορά την αντιμετώπιση, μπορεί σε μεγάλο ποσοστό να αντιμετωπισθεί συντηρητικά με χρήση ειδικών αλλά σωστά κατασκευασμένων πελμάτων, έτσι που να παραταθεί ακόμη και για χρόνια η πιθανότητα χειρουργικής αντιμετώπισης. Στις περιπτώσεις που η συντηρητική αγωγή δεν είναι ικανή να αντιμετωπίσει ικανοποιητικά το πρόβλημα, τότε η αντιμετώπιση είναι χειρουργική και ο Dr. Π. Σαλονικίδης αντιμετωπίζει και αυτήν την παθολογία με διαδερμική οστεοτομία των κεφαλών των μεταταρσίων ακολουθώντας την PBS.

Είναι η πάθηση ενός ή περισσοτέρων δακτύλων που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι η πρώτη άρθρωση είναι σε κάμψη σχηματίζοντας οξεία γωνία όπως φαίνεται στην εικόνα. Η βασική (1η) φάλαγγα του δακτύλου είναι σε ραχιαία έκταση ενώ η μεσαία φάλαγγα (2η) είναι σε πελματιαία κάμψη. Συνήθως υπάρχει σχηματισμός κάλου πάνω στην άρθρωση λόγω επαφής-τριβής με το παπούτσι. Επίσης αυτή η υπερκεράτωση λόγω τριβής με το παπούτσι, δημιουργεί ερυθρότητα, τοπική φλεγμονή και πόνο.
Συνήθως οφείλεται σε δυσλειτουργία της λειτουργικής ισορροπίας μεταξύ τενόντων και μυών λόγω κατασκευαστικής αλλαγής της δομής του ποδιού που επέρχεται με τον χρόνο. Συνήθεις «ύποπτοι» αυτής της παθολογίας είναι στενά παπούτσια, μακρύς δάκτυλος, κάποιος τραυματισμός και η κληρονομικότης.
Όσον αφορά τα συμπτώματα, κυρίως είναι ο πόνος, ο σχηματισμός κάλου, μία τοπική φλεγμονή του δέρματος, καυσαλγία και τοπική ακόμη εξέλκωση του δέρματος.
Συχνά αυτή η παθολγία συνυπάρχει με τον βλαισό μέγα δάκτυλο.
Η θεραπεία αυτών των παραμορφώσεων είναι μόνον χειρουργική και με την χρήση της PBS μπορεί και προσφέρει την ιδανικότερη των λύσεων με όλα τα πλεονεκτήματα της διαδερμικής τεχνικής παρ ότι με την διατομή των τενόντων (καμπτηρων και εκτεινόντων) ο ασθενής νοιώθει το δάκτυλο “ξερό” και “αναίσθητο” όμως δεν έχει πλέον πρόβλημα με πόνο, ούτε έχει το δάκτυλο σε σύγκαψη.

Είναι η προς τα έξω και ραχιαία απόκλιση της κεφαλής του 5ου μεταταρσίου. Είναι αιτιολογίας συγγενούς και συνήθως συνδεδεμένη με βράχυνση του βραχέως εκτείνοντα τον 5ο δάκτυλο. Συνήθως συνυπάρχει με υπεξάρθρημα ή εξάρθρημα της 5ης μεταταρσοφαλαγγικής άρθρωσης με υπερέκταση και ραιβότητα της βασικής φάλαγγας του 5ου δακτύλου με συνοδό «πάχυνση» του αρθρικού θύλακα και του αντίστοιχου έσω πλαγίου συνδέσμου. Επίσης συχνά παρατηρείται και «βράχυνση» του εκτείνοτος τον 5ο δάκτυλο με αποτέλεσμα την ραχιαία κάμψη του δακτύλου και έτσι γίνεται ακόμη πιό δύσκολη η ανάταξη του εξαρθρήματος. Η εμφάνισή του «διευκολύνεται» απο ψηλό τακούνι, στενό παπούτσι, ενώ στην αιτιολογία υπάρχει και ποσοστό που οφείλεται σε κληρονομικότητα, σε ρευματολογική νόσο, σε νευρολογική ή σε άλλη παθολογική παραμόρφωση του ποδιού, οπότε σε αυτήν την περίπτωση θα είναι δευτεροπαθής νόσος.
Η θεραπεία αυτής της παθολογίας είναι μόνον χειρουργική και πραγματοποιείται απο τον κ. Σαλονικίδη επίσης με την διαδερμική χειρουργική (PBS) και με αποκατάσταση των βλαβών (οστεοτομία κεφαλής 5ου μεταταρσίου, καψουλοπλαστική, τενόλυση κ.λ.π.)

Είναι η κάμψη της τελικής μόνον φαλαγγοφαλαγγικής άρθρωσης ενώ οι προηγούμενες αθρώσεις είναι φυσιολογικές.